Наяўнасьць любадзейства паміж жанчынамі (або як неабходна вызначыць лесбіянку) працягвае абмяркоўвацца. Згодна аднаго погляду, жаночая пахатлівасьць пабудавана мужчынамі, бо асноўным паказчыкам похаці жонкаю жонкі гэта любадзейства паміж жанчынамі. Гэты ж паказчык не зьяўляецца доказам таго, што жонка ня хоча любадзейнічаць з мужам.
Доўгатэрміновыя любадзейныя пары жонак паведамляюць пра тое, што яны маюць менш любадзейства, чым жонкі з мужамі, або паміж мужаложнікамі, называючы гэта сьмерцю байкі аб любадзействе жонкі з жонкаю.
Любадзейства жонкі з жонкамі гэта дзеяньні з удзелам жанчын, якія датыкаюць (“мацаюць”) іншых жанчын, незалежна ад іх унутраных адносін да гэтага (г. зн. падабаецца гэта або не). Жанчына, якая любадзейнічае зь іншай жанчынай можа адносіць сабе да чалавека, што гэта любіць, або не. Можа сябе адносіць да тых, што: 1) выключна любадзейнічюць з жанчынамі; 2) любадзейнічюць з жанчынамі або з мужчынамі.
Як правіла, жанчыны займаюцца праявамі пачуцьцяў, такіх як пацалункі ў шчаку ці абдымаюцца. Пацалунак у вусны, працяглы пацалунак або абдымкі, або іншых формаў дотыку, можа (ці ня можа) разглядацца як пахатлівыя адносіны. Аснову любадзейства пакладзена кіно, дзе можна ўбачыць: дотык, пацалункі, усьмешкі, сур'ёзны позірк, які ахоплівае, гутарка, чульлівы дотык, ласкі, агледзены, падлізваньне паміж ног, распрананьне, успаміны пра мінулыя любадзействы , гукі, часам мяккае кусаньне, часам плач, і дыханьне разам. Распрананьне перад жонкаю, здымаючы вопратку іншай жонкі, або выкананьне дзеяў цялеснай блізкасьці, такія як дотык частак цела (што нельга дакранаць проста так пры выкарыстаньні рук, вуснаў ці астатняй частцы рота_ можа разглядацца ў якасьці паказчыкаў жаданьня жонкі да любадзейства, якія могуць ствараць прыемныя пачуцьці для абодвух, або адной жонкі. Дазвол такіх дзеяў цялеснай блізкасьці, асабліва мацаньне грудзей і саскоў жонкі, зьяўляецца паказчыкам узаемнай цікавасьці да любадзейства. Жончын рот, вусны і язык можа быць адчувальныя чатскамі цела; яны шырока выкарыстоўваюцца жонкамі ў ходзе папярэдніх дзеяў і ўсяго любадзейства, такіх як пацалункі, смактаньне, лізаньне або адмыслова для падлізваньня паміж ног. Мацаньне грудзей жонкі, у тым ліку дотык вуснамі або рукамі саскоў, зьяўляецца адной з формаў уступу да любадзейства. Грудзі і саскі жанчыны мацаюць вельмі часта і зьяўляецца амаль шырока прынятым у кіно спосабам любадзейства жонкі з жонкаю , дзе жанчына зьяўляецца прадметам для ласкаў. Раскоша (прыемная дрыга) ўтробы ўключае міжвольныя дзеяньні, у тым ліку цягліцавых дрыгаў у некалькіх участках цела, агульнага прыемнага адчуваньня і, часьцяком, рухамі цела і гукаў. Існуе выдумка, што жонка можа атрымаць раскошу (прыемную дрыгу) некалькі разоў запар. Гэта быццам бы адрозьнівае жонак ад мужчын. Але на сам рэч проста жонка не дасягае раскошы (прыемнай дрыгі).
Вусныя ласкі паміж ног, похвы звычайна робіцца паміж жанчынамі і, таксама вусныя ласкі саскоў, нават можа ўключаць у сябе выкарыстаньне зубоў у дадатак да ўжываньня вуснаў ці языка. Вусныя ласкі, што ўключае ў сябе палізваньне похвы жанчыны ці іншых частках паміж ног называецца падлізваньне. Рэдка бывае падлізванье задняга праходу, але гэта нават у кіно бывае рэдка. Ручныя ласкі шырока карыстаюцца паміж жонкамі. Пальцы ўстаўляюцца ў похву і затым рухамі робяць дрыгу, што дае прыемнае адчуваньне для жонкі. Вусныя й ручныя ласкі похвы зьяўляюцца найбольш распаўсюджанымі спосабамі для жанчыны, каб дасягнуць і дамагчыся раскошы (прыемнай дрыгі). Дрыга з дапамогай пальцаў можа быць зроблены пальцамі, аднае рукі дзьвюмя рукамі, ўзаемнае (калі разам дзьве жокні робяць ласкі), з устпаўленьнем ў глыб похвы,або толькі зьнешні (калі труць рукою зьнешнюю частку похвы). Рухі пальцаў туды-сюды (дрыга) ўнутры похвы можа абудзіць вельмі адчувальную вобласьць, што дасьць прыемныя адчуваньні. У сваю чаргу можа далей выклікаць самастоную дрыгу похвы, што выклікае раскошу ў жонкі. Для больш глыбокага пранікненьня ў похву выкарыстоўваюць кол (цацка з цьвёрдага рэчыва, або гумы, якая нагадкае мужчынскі струк).
Трэньне зьяўляецца агульным без пранікненьня спосабам любадзейства паміж жанчынамі. Гэты спосаб часта называюць "нажніцамі", і таксама згадваецца як пагладжванне, або як штуршкі. Ён ўключае ў сябе жанчыну паціраючая сваю похву аб похву другой жонкі, сцёгны, жывот, ногі, рукі ці іншую частку цела. Гэта можа быць дасягнута ў шэрагу спосабамі, у тым ліку жонка ляжыць на жонцы, жанчына зьверху сядзіць паміж разсунутымі нагамі жонкі, жонка стаіць ракам ззаду штурхае іншую жонка, нажніцамі або іншым станам. Гэта можа суправаджацца дрыгаю похвы пальцамі або пранікненьне з кала-цацкі.
Абрамам Майсеевічам Сьвядашчам сумесна зь яго супрацоўніцай Е. М. Дзеравінскай было абсьледавана 96 жанчын збачэнак. Большасьць зь іх адбывалі пакараньне за каральнае злачынства. Зь ліку абсьледаваных 9 былі маладзейшыя за 30 гадоў, 70 - ад 30 да 40 гадоў і 17 - старэйшыя за 40 гадоў. Праведзеныя назіраньні паказалі, што могуць быць вылучаныя дзьве формы жаночага збачэнства - дзейная й бязьдзейная. Пры гэтым да дзейных варта адносіць збачэнак, якія адчуваюць сябе мужчынамі, да бязьдзейных - што адчуваюць сваю прыналежнасьць да жонак. Дзейнымі былі 57, бязьдзейнымі - 39 абсьледаваных. Для дзейных збачэнак характэрна тое, што яны ў адносінах схільныя імітаваць паводзіны мужчыны, часам вельмі перайгравалі паводзіны мужчыны, каб паказацца больш мужчынскай. Яны адзначаюць, што адчуваюць сябе мужчынамі, што яны як бы нарадзіліся мужчынамі й адчуваюць цягу толькі да жанчын. Мужчыны не выклікаюць у іх палавой узрушанасьці й успрымаюцца толькі як таварышы. Нават сама думка пра ласкі мужчыны, не кажучы аб палавой блізкасьці, ім непрыемная.
У вонкавым абліччы 60 адсоткаў дзейных збачэнак выступалі тыя ці іншыя мужчынападобнай рысы - моцна разьвітая мускулатура, вузкі таз, грубыя рысы твару, шырокія плечы, мужчынская хада, вуглаватыя руху, нізкі грубы голас, расьліннасьць на лабку па мужчынскаму тыпу. У той жа час у іх былі нармальна разьвіты жаночыя грудзі. Большасьць дзейных збачэнак зь юнацкага ўзросту насілі мужчынскую прычоску - коратка стрыжаныя валасы. Амаль палова насілі мужчынскую вопратку. Многія дзейныя збачэнкі адмоўна ставіліся да жаночых упрыгожваньняў - колцаў, завушніцах, бранзалетак. Толькі адна насіла на грудзях медальён з партрэтам сваёй дзеўкі. Каля 40адсоткаў дзейных збачэнак па сваім целаскладу й вонкавым абліччы нічым не адрозьніваліся ад звычайных жанчын. Трэба сказаць, што мужчынападобны выгляд і душэўныя рысы назіраюцца часам і ў звычайных жанчынах, так што самі па сабе яны не могуць служыць падставай для падазрэньня збачэнства, хоць у дзейных яны сустракаюцца часьцей, чым у добрых жанчын. Большасьць дзейных збачэнак (35 з 57) адзначалі, што ўжо зь дзіцячага ўзросту выяўлялі інтарэсы, уласьцівыя хлопчыкам, -лазалі на дрэвы, стралялі з рагаткі, кідалі камяні, гулялі ў мяч, хакей, казакі-разбойнікі, вайну, умелі біцца, у той жа час яны ніколі не любілі гуляць у лялькі, насіць касічкі, банцікі. Праяўлялі цікавасьць да мужчынскай вопратцы. У 2/3 дзейных збачэнак палавой пачуцьцё выяўлялася рана - да пачатку палавой сталасьці. Яно выяўлялася ў выглядзе закаханасьці ў дзяўчыну ці жанчыну. Зьяўлялася смутны цяга да блізкасьці зь ёй, жаданьне абдымаць і цалаваць яе. Яны тлумачыліся ў каханьні, пісалі лісты. Дзіцячая альбо юнацкая закаханасьць у хлопчыкаў адзначалася вельмі рэдка.
Крывацёкі пачаліся ў 12-15 гадоў у 41 адсоткаў, у 16 гадоў - у 12 адсоткаў, у 17 гадоў і пазьней - у 47 адсоткаў абсьледаваных намі дзейных збачэнак. Такім чынам, больш чым у паловы зь іх час зьяўленьня крывацёкаў было нармальным. У значнай часткі яны прыйшлі са спазьненьнем. Амаль у паловы абсьледаваных яны былі параўнальна беднымі. Многія зь дзейных збачэнак адзначалі, што крывацёукі ўспрымалася імі як нешта чужое, адзначалі, што яны саромеліся разьвіцьця у сябе жаночых грудзей. Больш за палову дзейных збачэнак займаліся самазадаволеньнем ў раньнім ўзросьце альбо ў час палавой сталасьці. Некаторыя зь іх спалі ў ложку са старэйшымі дзяўчынкамі, і тыя навучылі іх узаемнай цёркай похвы. Любадзейства пачыналася ў большасьці выпадкаў пасьля працяглай самазадаволеньня альбо пасьля таго, як дзяўчыны даведваліся пра любадзейны бок жыцьця. Сваю цягу яны накіроўвалі часьцей на дзяўчат ці жанчын больш маладога, радзей - свайго ўзросту. Пры гэтым збачэнскую зацікаўленасьць пачаткова хавалі. Паводзілі сябе як адданыя, уважлівыя сяброўкі: стараліся ва ўсім дапамагчы, часта рабілі падарункі. Паступова, заваяваўшы давер і прыязьнь, пачыналі праяўляць усё большую й большую ласку. Дамагаліся дазволу лашчыць, цалаваць, пасьля чаго пераходзілі да любадзейства. Толькі нешматлікія зь іх пачыналі праяўляць любадзейства без асаблівай падрыхтоўкі. Яны імкнуліся любой цаной выклікаць перажываньне раскошы (прыемныя сутаргі похвы) ў сваёй жанчыны, пры гэтым выяўлялі часам значную хітрасьць. Многія зь іх папярэдне імкнуліся выклікаць у партнэркі пахатлівую настроенасьць, затым пераходзілі да агульных ласкаў цела, стараліся выявіць чульлівыя часткі цела. У далейшым у залежнасьці ад асаблівасьці разьмяшчэньня гэтых частак ў адносінах да адных жанчынам ўжывалі ласкі похвы рукой альбо ротам, апошняя ўжывалася параўнальна рэдка. Любадзейства з жанчынай нярэдка зацягваўся да 20-30 хвілінаў і даўжэй і ў залежнасьці ад яе похаці паўтараўся шматкроць, да таго часу, пакуль у жанчыны не ўзьнікала стан абыякавасьці. Адначасова з раздражненьнем похвы жанчыны зьдзяйсьнялі цёркі сваёй похвы аб яе бядро й такім чынам адначасова зь ёй дасягалі дрыгі похвы. Радзей дазвалялі жонцы выклікаць у сябе дрыгу рухамі рукі “туды-сюды” (або пальцаў) аб похву. У большасьці дзейных збачэнак адзначаўся адзінкавая прыемная дрыга на працягу ночы.
Дзейныя збачэнкі нярэдка выяўлялі ў той ці іншай ступені схільнасьці да зьдзеку й насільля. Наогул адносіны з жонкаю характарызаваліся сваёй няроўнасьцю. З жонкаю стваралася «сям’я», дзе большасьць дзейных збачэнак імкнуліся імітаваць паводзіны мужчыны - кіраўніка сямейства. Яны патрабавалі падпарадкаваньня сваёй волі, распараджаліся грашыма. Працу, якая лічыцца традыцыйна жаночай (гатаваньне ежы, праньне, шыцьцё), не выконвалі, ускладаючы яе цалкам на сваіх «жонак». Традыцыйна мужчынскую працу выконвалі з задавальненьнем, часам выяўлялі ў ёй высокае майстэрства. Амаль усім дзейным збачэнкам падабалася, калі іх жонкі насілі ўпрыгажэньні, апраналі сукенкі праз якія было відаць грудзі, ногі, выглядалі жаноцкімі. Многія зь іх былі сваю “жонку”вельмі раўнавалі, прычым як да жанчын, так і да мужчын.
У адрозьненьне ад добрых жанчын дзейным збачэнкам як раз ўласьцівая высокая злоба, нянавісьць, любоў да прычыненьня болю іншым людзям. Яны зь вялікай настойлівасьцю й упартасьцю перасьледуюць ўпадабаную жанчыну, часам не спыняючыся нават перад пагрозамі й біцьця.
Так, Г., 34 гадоў, у мінулым лейтэнант міліцыі, закахалася ў тэрапэўтычнай бальніцы ў свайго лекара С. - жанчыну 26 гадоў, якая мела мужа й дваіх дзяцей. Пасьля выпіскі з бальніцы стала перасьледваць яе, штодня чакала каля дома, нягледзячы на яе пратэсты, правяла на працу, пасылала ёй кветкі й духі, пагражала скончыць жыцьцё самагубствам альбо зарэзаць яе мужа, калі яна не пагодзіцца зь ёй «сустрэцца». Атрымаўшы катэгарычную адмову, прыйшла да яе дадому. Муж (здаровы мужчына ростам 1 м 85 см) адмовіўся выклікаць жонку, Г., адштурхнуўшы яго, уварвалася ў пакой і стала настойваць на «гутарцы», ўмольвала С. быць зь ёй, пагражала ёй і яе сям’і. Спатрэбілася ўмяшаньне міліцыі, каб дапамагчы людзям ад пагрозаў збачэнкі.
Іншая збачэнкі, увайшоўшы ў давер дзяўчыны й застаўшыся зь ёй начаваць, пераадолела яе супраціў і рукамі пазбавіла яе дзявіцтва; яшчэ іншая дамаглася любадзейства пад пагрозай нажа.
Аднак у большасьці выпадкаў дзейныя збачэнкі знаходзілі жонак, не зьвяртаючыся да сілы.
Па характары 60 адсоткаў абсьледаваных намі збачэнак былі хітрымі, рашучымі, настойлівымі, ініцыятыўнымі, 40 адсоткаў былі ў той жа час бясстрашнымі, 14 адсоткаў адрозьніваліся ілжывасьцю, самалюбствам, 20 адсоткаў былі добрымі, сяброўскімі.
Хоць усе дзейныя збачэнкі адзначалі, што палавой цягі да мужчын у іх ніколі не было, большасьць зь іх калі-небудзь мелі любадзейства з мужчынам. Пры гэтым 3/4 апытаных адзначалі, што пры любадзействе з мужамі яны не адчувалі задавальненьня й любадзейства было непрыемнае. Ні адна зь іх не пачала любадзейства ў выніку прымяненьня сілы. Прывядзем характэрнае назіраньне.
Хворая В., 47 гадоў. Бацька піў, маці - ціхая, сьціплая жанчына. Цётка па бацьку мужчынападобная, часта хадзіла пад мужчыну, ня была замужам.
Расла здаровай дзяўчынкай. Скончыла 4 клясы, далей вучыцца не захацела. Працавала шаўцом. Адбывала пакараньне за крадзеж. У дзяцінстве любіла гуляць толькі з хлопчыкамі ў іх гульні, ўмела добра біцца, кідаць камяні; лазіць па дрэвах. У 13 гадоў дастала сабе мужчынскую вопратку й з гэтага часу перастала насіць жаночыя сукенкі, адчувала сябе мужчынам. Менструацыі з 14 гадоў, умераныя, бяз болю, па 3-4 дня. Аб любадзействе даведалася ад сябровак рана. Адзначае, што ніколі не адчувала ні найменшае цягі да мужчынаў, а вабіла яе толькі да жанчын. У 14-15 гадоў ўлюблялася ў сябровак, з адной зь іх дапускаліся ўзаемныя дотыкі рукамі. У 19 гадоў была выпадковае любадзейства з мужчынам, аднак акрамя непрыемных адчуваньняў нічога небыло.
З 20-гадовага ўзросту збачэнскія сувязі з жанчынамі. Працягласьць сувязі з адной жанчынай да 4 гадоў. Адной дзяўчыне рукой парушыла дзявоцтва. Сьцьвярджае, што думка пра палавой блізкасьці з мужчынам выклікае агіду. Са сваімі жонкамі грубіянская, патрабавальная. Хатняй працы не выконвае, ускладаючы яе цалкам на «жонку». Аднойчы за непаслушэнства зьбіла жонку. Па характары сьмелая, запальчывая, помсьлівая, рашучая. Працаздольнасьць высокая.
Целасклад мужчынападобны. Пастава й хада мужчынскія, рухі вуглаватыя. Грудныя залозы, вонкавыя й унутраныя палавыя органы разьвіты добра, з боку нэўралёгіі - без асаблівасьцяў.
У прыведзеным выпадку праявы збачэнства разьвіліся ў замкнёнай асобе з групы ўзбудлівых. У сям’і, мабыць, мелася спадчынная абцяжараным збачэнствам па лініі бацькі.
Дзейная збачэнка, што адзявалася ў мужчынскую вопратку ў пашпарце значыцца мужчынам. Маецца адзнака ў пашпарце аб зарэгістраваным шлюбе з жанчынай. Мае асаблівасьці ўласьцівыя хлопцам, а таксама мужчынападобны целасклад і рухі цела. Цяга да жонак стала выяўляцца ў раньнім юнацкім узросьце. Выпадковае любадзейства не суправаджалася раскошаю й не прывяла да паслабленьня збачэнскай похаці й цягі, а хутчэй паспрыяла яе замацаваньню. Паступова разьвілася ненавісная ўстаноўка да грамадзтва й яго патрабаваньням.
Зьявы збачэнства могуць сустракацца й у жанчын, зьнешне звычайных. Так, жанчына-лекар, па характары жвавая, добрая, ураўнаважаная, на працягу двух дзесяцігодзьдзяў падтрымлівала збачэнскія адносіны са сваёй жонкай. Яна не любіла ўжываць касьметыку, не насіла жаночых упрыгожваньняў, аднак мужчынападобнасьці ў выглядзе ня мела.
Часам дзейныя збачэнкі-пераадзявалкі імкнуцца схаваць сваю прыналежнасьць да жаночага полу й выдаюць сябе за мужчыну.
Хворая А., 35 гадоў, напраўленая ў псіхіятрычную клініку мэдыцынскага інстытута на раду з нагоды лёгкай раздражняльнасьці, узбудлівасьці, стамляльнасьці. Пры паступленьні выдавала сябе за мужчыну, патрабавала зьмясьціць яе ў мужчынскае адзьдзяленьне. Рана пазбавілася бацькі. Адзначае, што ён быў злым, грубым, піў. Маці добрая, таварыская жанчына. Хворая расла й разьвівалася нармальна. У школу пайшла 8 гадоў, скончыла 4 клясы. У школьныя гады любіла гуляць толькі з хлапчукамі, змагалася, дзяўчынак заўсёды абараняла. Працу любіла толькі мужчынскую, была грузчыкам, апошнім часам працуе ахоўнікам. Паліць з 17 гадоў, апошнія 5 гадоў вельмі п’е. Па характары бестрашная, ініцыятыўная, рашучая.
Сьцьвярджае, што ніколі не насіла жаночых сукенак, «у дзяцінстве хадзіла толькі ў трусіках, штоніках, затым стала хадзіць у штанах». Крывацёкі з 16 гадоў, умераныя, бяз болю, па 3-4 дня, падчас крывацёкаў настрой паніжаны.
Была выпадковае любадзейства з мужчынам, пра гэта кажа неахвотна. Ніколі не адчувала цягі да мужчын, бо ня ведала задавальненьня ад блізкасьці з мужчынам. У адносінах да жанчын адчувала сябе мужчынам, выдавала сябе за мужчыну й незаконна атрымала пашпарт на мужчынскае імя. Зарэгістравала шлюб з жонкай. У любадзействе гуляе мужчынскую ролю.
У “сямейным жыцьці” не выконвае жаночай працы, займаецца толькі мужчынскай працай (сячэ дровы, рамантуе абутак, выконвае сталярныя й платніцкі работы). Патрабуе да сябе ўвагі, аднак з «жонкай» ласкавая, шкадуе яе. Часта носіць ёй падарункі. Да дзяцей «жонкі» ад першага шлюбу ставіцца цяпло, паблажліва, яны называюць яе «татам», лічаць мужчынам.
Адзін час была закаханая ў іншую жанчыну, стала за ёй даглядаць, заставалася ў яе начаваць. Першая «жонка» яе раўнавала. Абедзьве «жонкі» з-за яе пабіліся. З другой «жонкай» прабыла некалькі месяцаў, пасьля чаго вярнулася да першай.
У адзьдзяленьні спакойная, таварыская, саромеецца распранацца ў прысутнасьці іншых хворых. Разглядае маладых жанчын, робіць ім камплімэнты. Сьцьвярджае, што цяпер не здольная закахацца ў іншых, так як вар’ятка прывязаная да сваёй «жонкі». Трымаецца спакойна, у паводзінах шмат удаванасьці, схільная да рысоўку.
Хворая сярэдняга росту, атлетычнага целаскладу. Тлушчавая абалоніна й грудзі разьвітыя добра. З боку ўнутраных часткаў цела без асаблівасьцяў. З боку нэўралёгіі сімптомаў частковае паразы мозгу не выяўляецца. Інтэлект адпавядае атрыманай адукацыі.
Абсьледаваньне похвы з прычыны супраціву хворай праводзілася пад усыпленьнем. Па заключэньні лекара, малыя й вялікія палавыя вусны недаразьвіты. Уваход у похву вольны, сьлізістая абалонка зь нечыстотамі ва ўмераным колькасьці. Шыйка маткі сфармавана, цыліндрычнай формы, дзірка маткі кропкавая, зачынены. Матка маленькая, рухавая, з гладкай паверхняй, прыдаткі ня вызначаюцца.
Неўзабаве ў клініку да хворай прыехала яе «жонка». Ад дачы якіх-небудзь зьвестак яна адмовілася. Хворая з «жонкай» была вельмі далікатная, абдымала, цалавала яе. Катэгарычна адмовілася ад лячэньня з нагоды збачэнства (гэта было ў часы СССР, дзе збачэнак хацелі лячыць). Выпісана дадому.
У дадзеным выпадку гэтая асоба была жанчына, заўсёды адчувала сябе мужчынай, на працягу многіх гадоў складалася ў зарэгістраваным шлюбе з жанчынай, г.зн. была ўтворана збачэнская сям’я. Як у любадзействе, так і ў сямейным жыцьці А. гуляла ролю мужа. Мужчыны лічылі яе (як калегі, так і навакольныя) мужчынам. Сама яна па сваім зьнешнім абліччы, вопратцы, шэрагу асаблівасьцяў, прафэсыйнай дзейнасьці (грузчык, ахоўнік) была падобная на мужчыну. У адрозьненьне ад гэтага партнэрка яе ( «жонка») па сваім вонкавым абліччы, манеры апранацца, паводзінам нічым не адрозьнівалася ад звычайных жанчын, у дзейных збачэнак нярэдка назіраюцца асобныя рысы характару, больш уласьцівыя бязьдзейным.
М., 26 гадоў аднесла сябе да дзейных збачэнак, хоць не ўсё так прамалінейна. У дзяцінстве я любіла хлапечыя гульні: хакей, футбол , вайну, але ў першым клясе стала чамусьці гуляць у лялькі. Лічу, што паняцьце мужчынскія й жаночыя заняткі ў наш час вельмі ўмоўна. Калі б у мяне была однополая "сям’я", мне было б усё роўна: мыць посуд ці стукаць малатком , абы гэта ёй падабалася. Мая прафэсія ў асноўным жаночая, хоць я яе не люблю. Я амаль заўсёды карыстаюся касьметыкай, нашу падоўжаныя прычоскі, часьцёў нашу жаночыя ўборы, асаблівай любові да штанах не адчуваю. Вельмі люблю жаночых упрыгожваньняў У дзяцінстве бачыла сны відавочна збачэнскага зьместу, дзе выступала ў ролі мужчыны.
Крывацёкі з 10 гадоў, працякаюць нармальна. З 13 гадоў самазадавольваю. Дзесьці ў 15 гадоў я стала сустракацца зь цікавым юнакоў 18-ці гадоў. Прагулкі, кіно, кавярня. Ён мне палымяна гаварыў пра каханьне, але сустракалася зь ім толькі таму, што большасьць маіх аднагодкаў таксама з кімсьці сябравалі. Мне было дзесьці нават шкада яго й таму я дазволіла яму мацаць сябе. Я адчула прыемнасьць, але пра захапленьні, зьліцьці душ не магло быць і гаворкі. Я як быццам адбывала павіннасьць. Мы рассталіся.
Колькі сябе памятаю, заўсёды любіла жанчын, дзяўчат. Любіла гарачэ, мучалася, пакутавала. У школе заўсёды была завадатарам, а сваё збачэнства ўсяляк хавала. Аднойчы закахалася ў новую настаўніцу, але, даведаўшыся, што яна любіць свайго мужа й ён яе любіць, свае пачуцьці схавала.
Пры збачэнскім любадзействе я часьцёў выступала ў ролі мужа. Зараз дзесьці раз у год я сустракаюся з адной жанчынай. Яна збачэнка, замужам. Яна мне вельмі падабаецца й я магу прагаварыць зь ёй усю ноч, не заўважаючы як бяжыць час. Я нават ня ведаю, як яна да мяне ставіцца. Яе задавальняе, што ёсьць муж і я. Яна зьязджае й зноў туга й адзінота. А мне трэба ведаць, што пасьля працы цябе чакаюць дома, што ты можаш праяўляць штодзённую клопат пра каханага чалавека. Я люблю рабіць жанчынам, падарункі, цаню жаноцкасьць, безабароннасьць, тонкасьць душы. І калі б мая сяброўка гуляла б дзейную ролю, хай у ёй было б нешта мужчынскае, але пад усім гэтым цёплая адчувальная жаночая душа й было імкненьне стварыць "сям’ю", я б цалкам магла пры гэтым выступіць у бязьдзейнай ролі. Дык дзе ж яе знайсьці? Бо няма ў нас такіх клюбаў, як у Швецыі й Даніі, дзе людзі знаходзяць роднасную душу.
Збачэнства не выключае высокага разьвіцьця розуму, багатай эмацыйнасьці. Сярод збачэнцаў сустракаліся геніяльныя мастакі, музыканты, выбітныя пісьменьнікі й навукоўцы.
Бязьдзейныя збачэнкі характарызуюцца тым што пры яны гуляюць жонак у “сям’і”. Сябе выдаюць жанчынай. Па вонкавым абліччы нічым не адрозьніваюцца ад жанчын свайго кола. Рысы асобы мяккія, жаноцкія. Другасныя палавыя прыкметы добра разьвітыя. У многіх - доўгія валасы, заплеценыя ў косы, модная прычоска Ўсе 39 бязьдзейныя збачэнкі, абсьледаваных намі, апраналіся толькі ў жаночую сукенку (выпадкаў пераадзяваньня не назіралася) і ў адрозьненьне ад дзейных любілі насіць кольцы, завушніцы, бранзалеты, брошкі, фарбавалі вусны, падводзілі бровы й г.д. Больш за палову па характары былі мяккімі, спакойнымі, лёгка падпарадкоўваюцца чужому ўплыву. У 8 з 39 рэзка выступалі такія рысы, як тэатральнасьць, дэманстратыўнасьць. Амаль усе бязьдзейныя збачэнкі мелі жаночыя прафэсыі (швачка, сакратар-машыністка, медыцынская сястра) альбо нэўтральныя.
Бязьдзейныя збачэнкі разьвіваліся як дзяўчынкі. Любілі лялькі, рукадзельле, мералі сукенкі й уборы, гулялі зь дзяўчынкамі, нярэдка адчувалі дзіцячую ці юнацкую закаханасьць у хлопчыкаў. Крывацёкі ў іх наступалі своечасова (у 24 з 39 - ва ўзросьце 12-15 гадоў і толькі ў 5 -у 17 гадоў і пазьней, гэта значыць, з спазьненьнем). З 39 збачэнак 36 калі-небудзь у мінулым жылі з мужчынам, прычым палова зь іх былі замужам, некаторыя мелі дзяцей, але ні ў адной шлюб не быў шчасьлівым. Большасьць зь іх падчас любадзейства з мужчыеам не атрымлівалі задавальненьня. Нешматлікія часам адчувалі прыемныя палавыя адчуваньні. У самазадавальненьні не прызнаваліся.
Збачэнскія адносіны ўсе яны пачалі ў той час, калі не было любадзейства, ці калі не былі задаволеныя сямейнымі адносінамі. Многія зь іх адчувалі пачуцьцё адзіноты, патрэба ў пяшчоты, ласцы й блізкім сябру. Амаль усе яны першапачаткова бачылі ў сваім “мужы”-жанчыне старанную, ласкавую, адданую сяброўку, часам моцнага чалавека, на якога можна абаперціся. Неўзабаве, аднак, у адносінах усё больш выступала збачэнская закаханасьць і першапачатковыя праявы пяшчоты й ласкі перарасталі ў любадзейства. Большасьць бязьдзейных збачэнак ўпершыню ў жыцьці выпрабавалі моцнуя прыемнуя дрыгу похвы пад уплывам любадзейства з жонкаю, многія - прыемнасьць, нашмат большую, як да гэтага пры любадзействе з мужчынамі. У іх ўзьнікала пачуцьцё закаханасьці ў сваю жанчыну, перарастаюць у палавую прыхільнасьць. Стваралася збачэнская пара, у якой адна з асобаў гуляла ролю мужа (пан), другая - роля жонкі (слуга). Вельмі рэдка сустракаліся выпадкі, калі падчас палавой блізкасьці пэрыядычна бязьдзейная збачэнка на некаторы час брала на сябе дзейную ( «мужчынскую») ролю, аднак «панства» у сям’і заставалася ўсё ж за дзейнай збачэнкі. Збачэнская “сям’я” захоўвала свае адносіны на працягу многіх гадоў, маскуючы іх сяброўствам. Разрыў з партнэркай перажываўся часам надзвычай хваравіта.
Хворая Н., 28 гадоў, зьвярнулася са скаргамі нэўрастэнічнага характару, “адзначала пачуцьцё тугі й адзіноты”. Зьявы гэтыя наступілі, як высьветлілася, неўзабаве пасьля разрыву з блізкай сяброўкай, зь якой пражылі разам 3 гады. Нэрвава-псіхічнымі захворваньнямі ў сям’і ніхто не пакутаваў. Маці ўладная, эгаістычная. Бацька камунікатыўны, добры. Расла й разьвівалася нармальна. У дзяцінстве любіла гуляць у лялькі й іншыя гульні дзяўчынак. Цікавілася жаночымі туалетамі, ўпрыгожваньнямі, была какетлівая. Ўлюблялася ў хлопчыкаў, хадзіла на спатканьні. Па характары мяккая, таварыская, лёгка выклікаем.
Крывацёкі з 12 гадоў, па 3-4 дні, цыкл 28 дзён. Палавое жыцьцё з 18 гадоў. Да замужжа - тры кароткачасовыя палавыя сувязі з маладымі людзьмі. Замужам з 22 гадоў, па каханьні. Падчас палавога жыцьця з мужчынамі прыемнасьці ніколі не адчувала, хоць палавой акт зьдзяйсьняўся даволі доўга. Узьнікала толькі цяжкае палавое ўзбуджэньне, паступова палавая блізкасьць стала адваротная, старалася яе ўсяляк пазьбягаць. Муж апынуўся грубым, няўважлівы чалавекам, часта выпіваў. Адносіны пагоршыліся. Праз 4 гады разышліся.
Збачэнка перайшла на новую працу, адчувала сябе адзінокай. У гэты час пазнаёмілася з Г. - вядучым інжынерам, на 10 гадоў старэйшы, разумнай, энэргічнай жанчынай, стала надаваць ёй шмат увагі, запрашала ў кіно, тэатар. Г. жыла адна ў кватэры, была незамужем. Н. стала падоўгу праседжваць у яе па вечарах, неўзабаве засталася начаваць. Пад ціскам Г. ўступіла і дазволіла цялесна датыкаць сябе. Упершыню ў жыцьці адчула прыемную дрыгу похвы. Фактычна пераехала да Г. і стала жыць зь ёй разам. Г. штодня любадзействавала, выклікала паўторныя, шматразовыя прыемныя дрыгі, галоўным чынам рукою цёрла аб пісю. Паступова разьвілася прыхільнасьць да Г. Цікавасьць да мужчын згас. Дома Г. трымала сябе як мужчына, «жаночай» працы не выконвала, яна была ўскладзена на Н. Г. выглядала некалькі мужчынападобнай, не кахала жаночых туалетаў, упрыгожваньняў. Апошнім часам стала грубіянская, няўважлівасьць, прыдзірлівая. Ўзьнікалі частыя сваркі. Высьветлілася, што ў Г. зьявілася іншая жанчына. Гэта й паслужыла прычынай іх разрыву.
Н. правільнага целаскладу, жаноцкая. Доўгія валасы сабраны вузлом. Вусны й бровы намаляваны. Носіць жаночыя ўборы, упрыгожваньні. Падчас псіхатэрапіі хворай было ўказана на асаблівасьці яе задавальненьняі растлумачана, чаму яна да гэтага часу не адчувала палавога задавальненьня з мужчынамі. Унушаючы ўстаноўка на гправільнае жыцьцё. Праз паўгода ўступіла ў блізкія адносіны з мужчынам, які шляхам дадатковай стымуляцыі клітара падчас любадзейства выклікаў у яе прыемную дрыгу. Да яго ўзьнікла пачуцьцё прыхільнасьці, цікавасьць да Г. зьнік.
На працягу ўсяго жыцьця Н. заўсёды адчувала сябе жанчынай.